Ironman Frankfurt

Op 5 juli vertrokken Stefan en John naar Frankfurt om het aantal volledige triatlons op de teller op te voeren. Voor Stefan stond nummer 12 op het programma, terwijl John zich voor het vierde opeenvolgende jaar waagde aan de langste afstand. Dirk Van Laere kwam een dag later met het plan zijn triatloncarrière af te sluiten.

Het was zo drukkend warm dat er tijdens het losrijden in het drukke centrum op donderdag ondanks een gemiddelde snelheid van amper 20 km/u toch flink gezweet werd. Tijdens de aansluitende looptraining konden ze nog even genieten van de sfeer op de Ironman-run. Vrijdag was een heerlijke rustdag met een obligaat bezoek aan de Expo waar het water uit de mond liep van allerlei triatlonsnufjes. Zaterdag werden de fietsen ingecheckt, waarna samen met de inmiddels gearriveerde Dirk het fietsparcours per auto verkend werd. Tijdens de verkenning ontwaarden hun aandachtige ogen zelfs een letterlijke man met de hamer die druk bezig was om de timingmatten klaar te maken. Zondagmorgen om kwart voor vijf trokken de drie atleten met de bus vanuit het centrum naar de zwemstart. Om 06.45 u werd het startschot gegeven voor de PRO`s en 350 age-groupers. De anderen moesten wachten tot 07.00 u voor het begin van hun langste dag van het jaar. Voor Stefan werd het een schitterende zwemtijd van 50`34``, een nieuw PR op de Ironman en ook John was heel tevreden met 1u04`17``. Dirk zat op dat moment ook nog een schema met een tijd van 1u26`12``.  Na de wissel die voor de een al wat vlotter verliep dan de ander, begonnen ze aan het fietsonderdeel met 12 km wind in de rug naar Frankfurt centrum.  Ondanks de regen viel het stuk naar het noordelijkste punt van de eerste plaatselijke ronde nog wel mee. Maar dan begon een lijdensweg met wind tegen en regen, waardoor je volgens Vanhoenacker zelfs de weg niet meer kon zien. Talrijke valpartijen waren het gevolg, maar de TCM-ers bleven gelukkig overeind. De tweede ronde was zonniger, maar jammer genoeg stond de strakke wind nu nergens meer echt in het voordeel. Voor Stefan werd het helemaal een dramatische rit met twee lekke banden. Desondanks zette hij in zware omstandigheden een fietstijd neer van 5u36`. John bleef gespaard van alle pech en zette 5u21` op de klokken. Dirk had het meeste last van meedogenloze weergoden en kwam na 7u18` in de wisselzone. Na een ronde lopen had hij in de gaten dat het onmogelijk was om binnen de strengere tijdslimiet aan te komen. Je moest immers voor 22.00 u binnen zijn, terwijl de limiet vroeger steeds 23.00 u of 24.00u was. Zo werd  Frankfurt niet de laatste Ironman die Dirk tot een goed einde zou brengen. Stefan liep intussen wel vlotjes zijn rondjes tussen de massa supporters aan de Main met als resultaat zijn snelste marathon ooit in een Ironman. Met een tijd van 3u46`50``  over de ruim 42 km, vervolledigde hij de wedstrijd in 10u19`37``.  John had in de gaten dat zijn doel van een sub11 haalbaar was. Hij liep gedoseerd om het risico op kramp in de laatste ronde te vermijden naar een marathontijd van net onder de 4u12`. Zijn eindtijd 10u48`29`` en missie ruim volbracht. De sfeer aan de meet was overweldigend, waardoor alle pijn snel vergeten was. Na een verkwikkende douche, massage en het spijzen van de hongerige magen, namen ze plaats op de tribune om ook de laatste Ironman van de dag over de meet te schreeuwen. Dan realiseer je je dat ondanks de hoge inschrijfkosten dit soort wedstrijden toch elke cent waard zijn.